Onderzoekers doen alarmerende ontdekking in de magen van walvissen: ‘Mogelijk interpreteren ze akoestische signalen verkeerd’
Het is een van de bekende problemen van plasticvervuiling: zeedieren zoals zeehonden en walvissen worden dood aangetroffen met hun maag vol plastic zakken en leeggelopen Mylar-ballonnen, omdat ze deze niet-eetbare voorwerpen hebben opgegeten tot ze eraan zijn gestorven.
Dat is nog wel begrijpelijk aan de oppervlakte, waar de zachte vorm van een drijvend zakje kan worden aangezien voor een kwal of inktvis, maar hoe zit het diep onder water, waar jagende walvissen het plastic niet eens kunnen zien? Een nieuwe studie heeft licht geworpen op de factor die hier een rol speelt, namelijk geluid, meldt PBS North Carolina.
Wat gebeurt er?
Mariene wetenschappers van Duke University, NC State, UNC-Chapel Hill en de National Oceanic and Atmospheric Administration hebben samen een onderzoek gedaan naar de manier waarop plastic zakken en afval verschijnen wanneer ze worden gedetecteerd met echolocatie.
Echolocatie is een zintuig dat sommige dieren, waaronder walvissen, dolfijnen en vleermuizen, gebruiken om zich te oriënteren in omstandigheden waarin het zicht slecht is. Het dier zendt een specifiek geluid uit en luistert vervolgens naar de manier waarop het geluid weerkaatst op omringende objecten en terugkeert. De tijd die het geluid nodig heeft om terug te keren, vertelt hen de afstand tot het object, en de manier waarop het geluid verandert – bijvoorbeeld vervormd of gedempt – vertelt hen over de eigenschappen van het object, zoals de hardheid. Echolocatie helpt deze dieren een zeer nauwkeurig beeld van de wereld te vormen, maar zoals deze onderzoekers ontdekten, geeft het hen niet alle informatie.
Volgens PBSNC weerkaatsten alle geteste plastic voorwerpen het geluid op een manier die vergelijkbaar is met de lichamen of snavels van inktvissen, de prooi waarop tandwalvissen jagen in de donkere diepten van de oceaan. Dat verklaart waarom zoveel walvissen met plastic in hun maag worden gevonden – het klinkt echt als voedsel.
“Ervan uitgaande dat deze dieren plastic op grote diepte en niet aan of nabij het oppervlak binnenkrijgen, consumeren ze plastic zonder het visueel te herkennen”, aldus een passage in het onderzoek, volgens PBSNC. “Diepduikende tandwalvissen interpreteren daarom mogelijk akoestische signalen verkeerd bij echolocatie; vermoedelijk lijkt de akoestische signatuur van plastic op die van hun primaire prooidieren, wat de consumptie van plastic stimuleert.”
Waarom is het belangrijk dat walvissen plastic eten?
Walvissoorten worden al ernstig bedreigd. Na vele jaren van jacht – die deels nog steeds voortduurt – en in een oceaan die elk jaar warmer en moeilijker bewoonbaar wordt, zijn de populaties in de loop der tijd ernstig afgenomen en doen natuurbeschermers er alles aan om deze intelligente en charismatische soorten in leven te houden.
Plastic afval in de oceaan vormt een extra bedreiging voor soorten die al onder druk staan. Er drijven momenteel 170 biljoen stukjes plastic in onze oceanen, van minuscule microplastics tot grote stukken afval en visuitrusting, die allemaal dodelijk zijn voor het zeeleven.
Als deze gevaren erin slagen walvissoorten te vernietigen, zullen we niet alleen een onvervangbaar deel van de diversiteit van onze planeet en enkele van de intelligentste wezens die bestaan, verliezen. We zullen ook een belangrijk onderdeel van ons oceaanecosysteem verliezen, en de mens is voor een groot deel van zijn voedselvoorziening en economie afhankelijk van de oceaan. De geschatte waarde van de oceanen bedraagt 24 biljoen dollar.
Wat wordt er gedaan aan walvissen die plastic eten?
Bedrijven en individuen over de hele wereld zoeken naar manieren om plastic uit de oceaan te houden en om het plastic dat er al ligt op te ruimen. Zelfs middelbare scholieren boeken vooruitgang met een robot om microplastics op te ruimen, en onderzoekers zetten ook AI in om dit werk te doen.
